مقایسه نگهداری توجه در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا، افسردگی اساسی بدون روان پریشی و آزمودنی های بهنجار

سابقه و هدف: نگهداری توجه به عنوان یکی از نقایص شناختی عمده در اختلال اسکیزوفرنیا مطرح شده است. وجود روان پریشی در این بیماران، می تواند بر میزان نقص نگهداری توجه تأثیرگذار باشد. هدف از این پژوهش، مقایسه نگهداری توجه در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا، افسردگی اساسی بدون روان پریشی و افراد بهنجار است. مواد و روش ها: در این پژوهش، 30 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا و 30 بیمار مبتلا به افسردگی اساسی بدون روان پریشی به روش نمونه گیری در دسترس، از بین بیماران مراجعه کننده به درمانگاه های بیمارستان حافظ و ابن سینا در شهر شیراز انتخاب شدند. گروه بهنجار نیز به تعداد 30 نفر پس از همتاسازی با گروه های بیمار، از میان کارکنان مراکز درمانی ذکرشده به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها بر اساس تشخیص روانپزشک و انجام مصاحبه بالینی ساختاریافته بر اساس (dsm-iv ( scid-i توسط یک روانشناس بالینی ارزیابی شد و در سه گروه قرار گرفتند. نگهداری توجه آزمودنی ها به وسیله آزمون عملکرد پیوسته (cpt) ارزیابی گردید. یافته ها: بیماران اسکیزوفرنیا در مقایسه با بیماران افسرده بدون روا نپریشی و آزمودنی های بهنجار، در تمام متغیرهای آزمون عملکرد پیوسته، به طور معناداری ضعیف تر عمل کردند (p<0/001). همچنین، بین دو گروه بیمار در هر سه متغیر این آزمون، تفاوت معناداری وجود داشت ( 001 / p<0 ) و بیماران اسکیزوفرنیک نقص بیشتری را در نگهداری توجه نشان دادند. نتیجه گیری: آسیب بیشتر بیماران اسکیزوفرنیا در آزمون عملکرد پیوسته، می تواند به طور عمد های با روان پریشی مرتبط باشد که ممکن است به صورت نیمرخ اختصاصی اسکیزوفرنیا مطرح شود. همچنین، با توجه به میزان نقص در نگهداری توجه در هر گروه از بیماران، می توان پیش آگهی مثبت یا منفی را در ابتدای امر تشخیص داد.